قبله ی خورشید نما

ابرها خیره به معراج رسایی که تویی                         

موج ها نشئه ی این حال وهوایی که تویی

واژه ها تشنه ی عرفان عطش نوش توأند          

رودها بسته به آواز رهایی که تویی

ماه همسایه ی دیوار به دیوارت شد                          

رو به آن قبله ی خورشید نمایی که تویی

کهکشان سمت تواز بام مدینه گل کرد                       

مکه مبهوت از این سعی و صفایی که تویی

آینه آینه فانوس به خود می بندند                           

ماه و مهتاب به دنبال صدایی که تویی

چارده بار زمین دور سرت می چرخید                       

باز هم قرعه اش انداخت به جایی که تویی.