تو را با لبهای بسته آوردند

تو را با لبهای بسته آوردند

با لبخندی که گوشه ی چشمشان جمع شده بود

هنوز صدای سرباز ها می آمد

صدای زخمها

باید صدایت را جمع می کردم

در کلاه آهنیت میریختم

و پشت همین تپه سنگر می گرفتم

*

برگ های زیادی ریخته بود

کسی نمی دانست پاییز کی تمام می شود؟

جنگ بوی باروت را تغییر داده بود

لحن باد را تغییر داده بود

شکل درد را